Kız çocukları ne kadar şirindir değilmi? O süslenmeler,o nazlar,her zaman ilgi odağı olmak için yapılanlar.Hepimiz 3-6 yaşlarında ya manken olmak istemişizdir,ya şarkıcı,yada dansöz.Mutlaka odamızın hertarafına kıyafetlerimizi yayıp,bunların üstümüzde nasıl durduğunu denerken; aynanın karşısında saatlerce bir fotomodeli kıskandıracak tarzda pozlar vermişizdir.Birde dansözlük merakı vardır;kıvırıp dururuz tüm sevimliliğimizle.Bu yaşlar farkında olmasakta bizim en güzel,en özgür,en doğal,en yapmacıksız yaşadığımız dönemdir. Peki biz bu güzellikleri yaşarken acaba aileler neleri yaşıyor;
Baba-kızını dövmeyen dizini döver,bu kızı bir an önce terbiye etmeli yoksa sonu hayır olmayacak,kız kesin anasına benzemiş; anasının da içinde vardı onu ben adam ettim (peki sen birilerini adam etmek için mi evlendin?ne kadar ulvi bir varlıksın!)
Anne-Bu kızın süslenmeleri,oynamaları,dağıtması yetti canıma,peşinden evi toplamaktan canım çıkıyor.Bende böylemiydim?Acaba babasının dedikleri doğru olabilirmi?Daha baskılımı büyütsek,sonra hem kendi ,hem bizim başımıza iş açarmı?(Bırak artık şu babanın dediklerini o senin içinde neler düşünüyor ah bir bilebilsen)
Ailede birkaç yıl sürecek olan bir endişe dönemi başlamıştır.Fikir birliği ile hemen önlemler alınır.Önlemlerin arasında kıza sindirella,pamuk prenses ve bilumum sonu mutlu sonla biten (yani evlikle) masallar okunmaya başlanır.Ve prens,prensesi alıp sarayına götürür evlenip hayat boyu mutlu olurlar.Masal bitti!
Tabiki alınan önlemler sadece bununla da sınırlı kalmayacaktır;o küçücük kıza yemek yapmanın, ev temizlemenin incelikleri yavaş yavaş öğretilir."Bak kızım ilerde evlendiğinde sende bunları böyle yapacaksın"diye yemekten tutunda evde yapılan her işte çocuğa ders mahiyetli bilgiler ,hap tarzında verilir.Hatta baba biraz daha ileri giderek kızına terliklerini getirmeyi bile öğretecektir.Ailenin aklında; kızları için belirledikleri geleceğin en önemli kısmını evlilik oluşturduğu için,temel eğitim evlilik,evde yapması gerekenler,erkeğe saygı gibi konulardan oluşur. tali eğitim ise okuması,çalışması vs dir.Aile için olması gereken budur; kızları ilerde evlenecektir ve böyle giderse kocası onu üç gün tutmaz alın kızınızı diye geri getirir.
Kızcağız büyüdükçe bu öğretme çabaları dahada büyüyüp,aralıklı ama temel olarak, kızın kafasına yerleştirmek için büyük bir uğraş verilecektir.Kızları inşallah iyi biriyle evlenecek, mutlu bir yuva kuracak,boy boyda çocukları olacaktır.
Acaba niçin masallar hep evlilikle biter?Bir masal kahramanı olmak için illaki evlenmemiz mi gerekiyor?Evlenmezsek bizim bir masalımız olamazmı? Bir kız için hayatın temel amacı evlenmek ve çocuk doğurmakmı?Niçin evlenmeyen bir kadına yarım gözüyle bakıyoruz ve acıyoruz?Niçin' dul bir kadın'' sahipsiz bir kadın' oluyor?
Bence ailelerin çocuklarını evliliğe hazırlamaktan çok,özellikle kız çocuklarını hayata hazırlamaları gerekiyor.Evlilik siz istesenizde istemesenizde vakti geldiğinde olacaktır.Ailelerin amacı; kızlarını okutup iyi bir meslek sahibi yapmak olduğu kadar,kendine yeten, bir erkeğin himayesi altında olmadan da ayaklarının üstünde durabilecek özgür ve güvenli bireyler yetiştirmek olmalıdır.Yani kızlarınız 'ya hocaya,ya kocaya' gitmemeli.Mutlaka hocaya gitmeli.Düşünen,araştıran,sorgulayan bir insan olmalı.
Eminim her aile kızları için en iyisini ister,yapılan yanlışlarda bilerek yapılmıyordur.Ama dikkat edin satır araları çok önemli.Siz doğru düşünün ve öyle yetiştirin ki ; o kendi doğrularını bulsun.
Okutulmamış kız çocuklarının olmadığı,kızların sadece evlilik için yetiştirilmediği,kızlarımızın aşık olupta okullarını bırakmadığı bir Türkiye temennisiyle.

ZYN

KADINI GÜZEL YAPAN TANRI
SEVİMLİ YAPAN ŞEYTANDIR